Από το Στιγμιαίο στο Άπειρο: Ο Θεός μεταδίδει μία ακατανίκητη, ανερμήνευτη δύναμη στο ζωοποιό Ξύλο του Σταυρού.

Ο Θεός μεταδίδει μία ακατανίκητη, ανερμήνευτη δύναμη

στο ζωοποιό Ξύλο του Σταυρού.

π.Δαμιανός Σαράντης 15 Σεπτεμβρίου στις 7:00 π.μ.

Ο ΤΙΜΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ

Ο Θεός μεταδίδει μία ακατανίκητη, ανερμήνευτη δύναμη στο ζωοποιό Ξύλο του Σταυρού. Την ίδια δύναμη παρέχει και στο Μυστήριο της αναίμακτης θυσίας, στη Θεία Ευχαριστία. «Μέγας εἶ, Κύριε, καὶ θαυμαστὰ τὰ ἔργα Σου!». Χωρίς όρια είναι η παντοδυναμία Σου. Ό,τι αγγίζει η δύναμή Σου και η Χάρη Σου, γίνεται ζωοποιό.

Κάνοντας το σημείο του Σταυρού, να πιστεύεις και πάντοτε να θυμάσαι ότι οι αμαρτίες σου καθηλώθηκαν στον Σταυρό. Όταν πέφτεις σε κάποιο αμάρτημα, ευθύς να κατακρίνεις ειλικρινά τον εαυτό σου και κάνε το σημείο του Σταυρού πάνω σου, λέγοντας: «Κύριε, Εσύ που καθήλωσες τις αμαρτίες μας στον Σταυρό, καθήλωσε και τούτο το αμάρτημά μου στον Σταυρό Σου και “ἐλέησόν με ὁ Θεός κατὰ τὸ μέγα Σου ἔλεος” (Ψαλμ. ν΄ 3)». Και ο Κύριος θα σε καθαρίσει από την αμαρτία σου. Αμήν.

ΤΟ ΕIΛΗΤΑΡΙΟΝ: Ο ΤΙΜΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ

TOEILHTARION.BLOGSPOT.CO.UK|ΑΠΟ ΠΑΤΗΡ ΔΑΜΙΑΝΟΣ

Δεν μου αρέσει

ιφιγένεια γεωργιάδου Ο Θεός μεταδίδει μία ακατανίκητη, ανερμήνευτη δύναμη στο ζωοποιό Ξύλο του Σταυρού. >> >π.Δαμιανός η σύνδεση και η μονιμότητα της θυσιαστικής Του Αγάπης!!!

16 Σεπτεμβρίου στις 2:31 π.μ. · Μου αρέσει! · 2
π.Δαμιανός Σαράντης Αγαπητή φίλη ιφιγένεια·
Ο Σταυρός του Κυρίου, μοιάζει να είναι σαν εκείνο το μυστικό ιερό ανάκλιντρο, πάνω στο οποίο κατέπεσε κατάκοπη, αιματόβρεκτη και αγκαθόστεπτη, η σαρκωμένη Αγάπη· ο Χριστός. Κατέπεσε πάνω σ’ αυτό το Ξύλο λοιπόν και, «κλείνας τὴν κεφαλήν, παρέδωκεν τὸ πνεῦμα». Και «ανεπαύθη». Αναπαύοντας πρώτα όλο το ανθρώπινο φύραμα με δώρα αθανασίας. «Κραταιὰ ὡς θάνατος ἡ ἀγάπη»! Το θείο «τετέλεσται», έδωσε τέλος στον θάνατο μας και κόμισε την αρχή της άληκτης ζωής μας. Πώς μπορεί, μετά, να μην μεταδοθεί –μια για πάντα– «μία ακατανίκητη και ανερμήνευτη δύναμη στο ζωοποιό Ξύλο του Σταυρού», πάνω στο οποίο έγειρε απερινόητα θυσιαστικά η Θεία Αγάπη;…

16 Σεπτεμβρίου στις 6:00 π.μ. · Μου αρέσει! · 4
ιφιγένεια γεωργιάδου Το θείο «τετέλεσται»,>>> π.Δαμιανός παραμένει μέσα μου η απορία ...αν το τετέλεσται χωρίζει την θεία και την ανθρώπινη φύση του Κυρίου ...και η κάθοδος στον Αδη γίνεται με την θεϊκή του παρουσία δίχως το ενταφιασμένο ανθρώπινο σώμα Του;

16 Σεπτεμβρίου στις 10:05 π.μ. · Μου αρέσει! · 1
π.Δαμιανός Σαράντης Ιφιγένεια, αγαπητή φίλη·
Η θεία φύση, έμεινε και μένει αδιαχώριστη και αδιάστατη από την ανθρώπινη φύση του Χριστού. Μάλιστα, η τελευταία (η ανθρώπινη φύση), με τον εκούσιο θάνατο που υπέστη, βίωσε πραγματικά τον χωρισμό της ψυχής με το σώμα.
Παρ’ όλ’ αυτά, όλη η θεότητα παρέμενε στο θεανθρώπινο σώμα που βρισκόταν άψυχο και άπνοο μέσα στον τάφο και, ταυτόχρονα, όλη η θεότητα ήταν επίσης ενωμένη με την θεανθρώπινη ψυχή που κατέβηκε κάτω, μέχρι και στα πιο βαθειά και ερεβώδη έγκατα του άδη, όπου υπήρχε κρατημένη ψυχή ανθρώπου.
Ο εκούσιος θάνατος του Χριστού, σαν βιολογικό γεγονός, πολύ απλά «κατάφερε» να χωρίσει, όπως ήταν φυσικό και επόμενο, μονάχα για ένα τριήμερο, τα δύο στοιχεία που απαρτίζουν την ανθρωπότητα του Χριστού, όπως και την κάθε ανθρωπότητα: την ψυχή και το σώμα. Επρόκειτο για μια πύρρεια, χυρένια και φρούδα νίκη!
Ο θάνατος, όμως, δεν ήταν δυνατόν να αποσπάσει, να χωρίσει την αδιόρατη θεότητα που ήταν συνυφασμένη μέσα σε αυτά τα ίδια τα στοιχεία, με τα οποία ενώθηκε πλήρως και αιωνίως, δηλαδή με το σώμα και την ψυχή του Χριστού. Ο Χριστός, φώτισε τα σκοτεινά ταμεία του άδη, με την ψυχή Του η οποία ήταν ενωμένη με την θεότητά Του, ας μου επιτραπεί η νεολογία: «θεοψύχως».
Το «τετέλεσται», ήταν απλά το υπερέμπονο και αγωνιώδες «σύνθημα» για να λάβει χώρα η μυστική κάθοδος του Χριστού στον άδη, παραδίδοντας ο Ίδιος το πνεύμα Του, την ίδια την αείζωη ζωή Του στον Πατέρα Του.
Όλα τα παραπάνω, εκθέτονται καλύτερα σαν μοναδική και υπέροχη αλήθεια της Πίστεώς μας στο πάντερπνο και σύντομο τροπάριο του Πεντηκοσταρίου: «Ἐν τάφῳ σωματικῶς, ἐν ᾃδου δὲ μετὰ ψυχῆς ὡς Θεός, ἐν παραδείσῳ δὲ μετὰ ληστοῦ καὶ ἐν θρόνῳ ὑπῆρχες, Χριστέ, μετὰ Πατρὸς καὶ Πνεύματος, πάντα πληρῶν ὁ ἀπερίγραπτος».
Και, πραγματικά! Ο «ἀπερίγραπτος» Χριστός, είτε με το σώμα Του είτε με την ψυχή Του είτε και με τα δύο πια μαζί (μετά την Ανάστασή Του), «ἐπλήρωσε» (=γέμισε) τα πάντα (γη–ουρανό–καταχθόνια), με την ζωή και την αθανασία Του…
Πήρε έκταση ο λόγος, να με συγχωρείς. Ελπίζω μονάχα να μπόρεσα κάπως να απαντήσω. Σε χαιρετώ εν Κυρίω!...

16 Σεπτεμβρίου στις 9:36 μ.μ. · Μου αρέσει!
ιφιγένεια γεωργιάδου π.Δαμιανός σας ευχαριστώ από τα βάθη της ψυχής μου για την λεπτομερή αναφορά και τα πολύτιμα στοιχεία που μου δίνετε προκειμένου να διερευνήσω με μεγαλύτερη διαύγεια και φωτισμό τις κατά καιρούς απορίες που δημιουργούνται μέσα μου για το μοναδικό και σωτήριο έργο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

16 Σεπτεμβρίου στις 10:13 μ.μ.